Λόφος Πανί: Οικόπεδα τα αναδασωτέα!

(αναδημοσίευση, από την περιοδική έκδοση της Δημοτικής Κίνησης Άνω Κάτω στο Καλαμάκι, τεύχος 6 - Απρίλιος 2009, από την Κλαίρη Μπακαλίδου)

Τα άδεια ταμεία και η υπερχρέωση του Δήμου μας (αλήθεια γιατί; Μήπως υπάρχει κάποιος από εμάς που δεν πληρώνει το βαρύ δημοτικό "χαράτσι" του;) βγάζει το Δήμο στο σφυρί.

Κοινόχρηστοι Χώροι πρασίνου αποχαρακτηρίζονται και οικοπεδοποιούνται. Εκτάσεις που εντάχθηκαν στο σχέδιο με τις διατάξεις του Ν.1337/1983, εξασφαλίζοντας κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, "αφήνονται" στην οικοπεδοποίηση, γιατί ο δήμος αρνείται να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις του και να αποζημιώσει τις δικές του οφειλές.

Την ολιγωρία και την αδιαφορία της εκάστοτε Δίοικησης, την εισπράττει σήμερα ο δημότης με στέρηση αυτών που νόμιζε κεκτημένων. Η αδιαφορία για εμάς και το περιβάλλον μας, ήρθε να ρίξει στον "κάλαθο των αχρήστων", τα φιλόδοξα σχέδια για δημιουργία χώρων πρασίνου και πνευμόνων ζωής σε αυτό τον τόπο.

Έτσι ήρθε και η ώρα μηδέν και για το Λόφο Πανί, μια περιοχή που διατηρήθηκε μακριά από τα μεγαλεπήβολα σχέδια των κατασκευαστών και των επιχειρηματιών για σειρά δεκατιών. Και η αρχή έγινε τη δεκατία του 90 όταν η Πολιτεία συναίνεσε ώστε η μέχρι τότε εκτός Σχεδίου περιοχή να πολεοδομηθεί με τις διατάξεις του Ν.1337/83, με τον όρο όμως η κορυφή του Λόφου να μείνει Κοινόχρηστο Πράσινο, όρο που η Δημοτική Αρχή άρχισε ήδη να αθετεί.

Ορθά και το Υπουργείο Πολιτισμού επισήμανε με το υπ αριθμ.2171/6-4-1999 αρχικό έγγραφό του, ότι η περιοχή του Λόφου Πανί πρέπει να παραμείνει αδόμητη γιατί ήδη η μέχρι στιγμής ανοικοδόμησή του έχει επιφέρει κατάφωρη αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και κατά συνέπεια και των αρχαιολογικών ευρημάτων του. Θεώρησε δε ως επιτακτική ανάγκη να συνεργασθούν όλες οι υπηρεσίες και οι φορείς ώστε να συμβάλλουν σε ένα κοινό πρόγραμμα προστασίας και ανάδειξης των αρχαιοτήτων οι οποίες ως γνωστό αποτελούν τα πρωταρχικά απτά στοιχεία της ιστορίας κάθε τόπου. Αλήθεια ανταποκρίθηκε ποτεί στο κάλεσμα αυτό ο Δήμος μας;

Αντ' αυτού όμως, αντί να αναδείξουμε τον Πρωτελλαδικής Εποχής Οικισμό που χρονολογείται από τη 3η χιλιετία π.Χ. εμφανή ίχνη του οποίου είναι διάσπαρτα στο Λόφο Πανί, ερχόμαστε σήμερα με την υπ. αριθμ. 73/2007 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και επικαλούμενοι τα άδεια ταμεία του Δήμου, να ψηφίσουμε την ανάδειξη της εποχής του "beton" οικοπεδοποιώντας μια έκταση 5.000τμ.

Ο Εξωραιστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος "το Πανί" πρώτος πριν δυόμιση χρόνια επεσήμανε ότι "κάτι σχεδιάζεται εκεί ψηλά". Όμως τι περίεργο! Κανείς δεν γνώριζε. Όλα ήταν στη σφαίρα της φαντασίας μας. Όταν όμως τους υποδείξαμε το σημείο του καινούργιου οικισμού "beton", μας απάντησαν στην κατάμεστη αίθουσα της Γενικής μας Συνέλευσης ότι "αυτοί δεν γνωρίζουν τίποτα". Ακόμη και το Δεκέμβριο του 2006 δεν γνώριζαν.

Και ήρθε το πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο της νέας Δημοτικής Αρχής και έθεσε σε ψήφιση την Τροποποίηση του Σχεδίου στο Λόφο Πανί, οικοπεδοποιώντας αυτό το σημείο, τη θέση του οποίου κανείς δεν γνώριζε μέχρι πριν ένα μήνα. Πάρθηκε μια απόφαση αθετώντας βασικές αρχές του Πολεοδομικού Σχεδιασμού. Προτάθηκε για οικοπεδοποίηση έκταση που σε μεγάλο τμήμα της κρίθηκε αναδασωτέα, ύστερα από την πυρκαγιά στις 4.7.2004.

Κανείς από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου δεν γνώριζε ότι χώροι που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέοι δεν οικοπεδοποιούνται; Παρά την επισήμανσή μας ότι τμήμα της έκτασης έχει κριθεί αναδασωτέα, κανείς έστω και εκ των υστέρων, δεν αναρωτήθηκε τι γίνεται.

Έπρεπε να απευθυνθούμε στο ΥΠΕΧΩΔΕ στις 22 Οκτωβρίου 2008 και να κοινοποιήσουμε την απόφαση αναδάσωσης, για να έρθει άμεσα το ΥΠΕΧΩΔΕ μέσα σε λιγότερο από 10 μέρες, να ζητήσει την αναπροσαρμογή της υποβληθείσας μελέτης; Η ουσία όμως παραμένει η ίδια:

Επιχειρείται η οικοπεδοποίηση των κοινόχρηστων χώρων και του θεσμοθετημένου πρασίνου και αναζητούνται διέξοδοι από τους πολίτες για την αποτροπή τους.

Πόσο όμως μπορεί ο πολίτης και όχι η Πολιτεία, να υπεραμύνεται για την προστασία του περιβάλλοντος, με μόνα όπλα την ευαισθησία του;

Χρειαζόταν να περιμένουμε δέκα χρόνια για να λάβει ο Δήμος την χειρότερη απόφαση για την περιοχή μας;

Και αυτό νομίζουμε ότι είναι η αρχή.
Μην εκπλαγούμε όταν, "απαλλαγμένοι" πλέον από τους αναποζημείωτους μέχρι σήμερα ιδιοκτήτες, δούμε, τηρώντας τις ίδιες διαδικασίες και επικαλούμενοι τα άδεια ταμεία του Δήμου, να δίνεται η διαχείριση της κορυφής σε κάποιον επιχειρηματία προκειμένου να φροντίσει για την "αναψυχή και εστίασή μας" με αντάλλαγμα τη "φύλαξη" μας και την απαλλαγή μας από τη συσσωρευμένη "βρώμα".

Η διαφύλαξη του κονόχρηστου πρασίνου του δήμου μας αποτελεί άμεση προτεραιότητά του και στη συνέχεια έρχονται οι προγραμματικές δηλώσεις για τη διαφύλαξη και εξασφάλιση άλλων "μεγαλύτερων πραγμάτων".

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τη διασφάλιση του "σπιτιού μας" και ας δούμε μετά και τα σπίτια των άλλων...